Op intelligentie hebben kinderen zelf weinig invloed. Je wordt ermee geboren. Hoeveel inspanning kinderen leveren, bepalen ze in grote mate zelf. Als je je kinderen prijst voor hun inspanning in plaats van voor een aangeboren eigenschap of het resultaat, worden ze steeds beter.
In Amerikaans onderzoek kregen twee groepen kinderen van 10 jaar een moeilijke puzzel op te lossen. De eerste groep kinderen werd naderhand verteld dat ze zo slim waren dat ze de puzzel konden oplossen. De andere kinderen hoorden achteraf dat ze de taak goed volbrachten, omdat ze zo hun best hadden gedaan.
Daarna mochten beide groepen zelf een puzzel kiezen. De groep die geprezen werd om hun intelligentie koos een gemakkelijke puzzel. Ze vertrouwden op hun slimheid, waarom zouden ze hun best doen? De tweede groep koos een moeilijke. Ze kozen voor een uitdaging.
De laatste test was een moeilijke puzzel. De ‘slimme’ kinderen haakten af, de puzzel vonden ze te moeilijk. De kinderen die waren gewaardeerd om hun inzet, gingen door.
Conclusie uit het onderzoek was dat kinderen die geprezen worden om hun intelligentie een zogeheten ‘fixed mindset’ krijgen. Ze leunen op hun intelligentie en als iets te moeilijk wordt, zijn ze er gewoon niet slim genoeg voor. Ze zetten niet door, zoals de tweede groep kinderen die leerden dat je best doen loont. Deze kinderen ontwikkelden een zogeheten ‘growth mindset’. Je kunt altijd een tandje bijzetten. Een flexibelere manier van denken.
Kinderen leren doorzetten
Natuurlijk is talent belangrijk. Het geeft je eigenschappen waardoor je dingen beter kunt. Maar wie door de verkeerde complimenten leert dat aangeboren eigenschappen ten grondslag liggen aan succes, leert ook af zijn best te doen voor succes als dat er niet direct is. Aangeboren eigenschappen zijn immers niet te trainen, die zijn er gewoon. En ben je ergens niet succesvol, dan heb je er bklijkbaar geen aanleg voor. Dát is wat je leert als je wordt geprezen omwille wie je bent en wat je bereikt, niet om hoe je iets doet. Terwijl juist hóe je iets doet wel iets is wat je kan veranderen.
Je kunt tegen een kind zeggen ‘Wat heb je goede cijfers behaald, goed zo’ (resultaat) of ‘Dat is erg slim van je’ (eigenschap). Als het een keer tegen zit, heeft het kind daarmee niet geleerd het anders aan te pakken. Want slim ben je of niet en het resultaat (slechte cijfers) is nu dus eenmaal slecht. Terwijl als je bij goede cijfers had gezegd ‘Wat heb je goed geleerd'(handeling) een kind bij slechte cijfers zelf misschien bedenkt dat beter leren misschien leidt tot een beter cijfer.
Misschien is dit een beetje voor de hand liggend voorbeeld en waarschijnlijk kan het kind dit zelf ook bedenken, maar ik wil ermee aangeven dat complimenten geven op de manier waarop het kind iets aanpakt of naar iets kijkt, een kind het gevoel geeft dat het invloed heeft op het resultaat. Het kind krijgt meer zelfvertrouwen en wordt gestimuleerd zijn best te doen. Meer dan wanneer het een compliment ontvangt voor een aangeboren eigenschap waar het voor zijn gevoel weinig aan kan doen.
Prijs kinderen voor hun inspanningen
Wil je dat kinderen zichzelf ontwikkelen en de uitdaging aangaan, prijs ze dan om kwaliteiten die ze kunnen ontwikkelen. Zoals doorzettingsvermogen, geduld en vragen durven stellen. En om de inzet die ze laten zien. Niet om een aangeboren eigenschap zoals aardig, slim of muzikaal.
Zeg niet ‘Wat kan jij goed pianospelen’ waarmee je de eigenschap muzikaliteit benoemt. Wel ‘Ik zag dat je hard hebt geoefend deze week. En vandaag lukte dit liedje erg goed.’ Kortom, beloon de inspanningen die kinderen doen, hoe klein ook.
Kinderen die zich leren focussen op de inspanning en het idee hebben dat ze invloed hebben op het resultaat, zijn minder bang fouten te maken. Ze voelen zich vrij om te handelen en hebben minder remmingen bij het uitproberen, wat de ontwikkeling ten goede komt.
