Samen slapen: tot wanneer?

Update op 5 januari 2023
Familiebed

Over samen slapen, bedsharing, wordt heel verschillend gedacht. Uit onderzoek blijkt dat een kind dat bij zijn ouders slaapt zich op de korte en lange termijn beter ontwikkelt. Maar vanaf wanneer slaapt je kind in zijn eigen bed?

In Nederland hebben de meeste kinderen vanaf het prille begin een eigen kamer. Dat is niet overal zo. Bedsharing (samen slapen) komt in niet-westerse culturen heel veel voor. Sterker nog: in de meeste culturen wordt een kind laten slapen zonder zijn moeder gezien als misbruik en verwaarlozing. De moderne westerse gewoonte om kinderen alleen te laten slapen is eerder uitzondering dan regel.

Ik schreef al eerder over de voordelen voor ouders en kind van samen slapen. Baby’s die bij hun ouders slapen voelen zich veilig en hechten zich beter. Een veilige hechting, of het ontbreken ervan, heeft invloed op de groei van de neurale netwerken (synaptogenese) en op de neurotransmitters die nodig zijn voor de prikkeloverdracht in de hersenen (biochemie). Hechting is op die manier belangrijk voor de ontwikkeling van de emotionele, sociale en cognitieve hersenen.

Borstvoeding op verzoek

Samen slapen kan ook helpen als je baby onrustig en huilerig is en niet graag alleen wil zijn. Een groot voordeel van samen slapen is bovendien dat het gemakkelijk is om je baby ’s nachts de borst te geven. Op verzoek voeden past niet alleen goed bij natuurlijk ouderschap , maar uit onderzoek (Engels) blijkt dat moedermelk ervoor is gemaakt om naar believen te worden gedronken.

Borstvoeding op verzoek

Hoe zit dat? Menselijke moedermelk bevat net als de moedermelk van andere behaarde primaten die binnen enkele uren na de geboorte eten weinig vet en eiwitten, maar veel suiker (in de vorm van lactose). Het is melk die is ‘ontworpen’ voor kinderen die vaak en dag en nacht willen drinken. Mensenkinderen kunnen echter niet aan hun moeder hangen zoals aapjes. Ze zijn afhankelijk van de momenten waarop hun moeder hen voedt.

Uit onderzoek in gemeenschappen wereldwijd blijkt dat moeders in traditionele culturen hun kinderen 24 uur per dag bij zich hebben. Vaak door ze overdag op hun lichaam te dragen en ’s nachts door naast hen te slapen. Zo kan het kind drinken wanneer het wil.

Apart slapen is goed ouderschap

Minder dan twee eeuwen geleden was het ook in de westerse wereld gebruikelijk om met hele families bij elkaar te slapen. Pas in de jaren dertig werd in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten een langdurige en onafhankelijke slaap als ontwikkelingsdoel voor baby’s en maatstaf voor goed ouderschap gezien. Deze visie werd vervolgens gemeengoed in de meeste westerse culturen.

Dat heeft vooral de maken met het gericht zijn op zelfstandigheid. Een kind alleen laten slapen bevordert onafhankelijkheid, sociale vaardigheden, eigenwaarde, goed gedrag bij kinderen op school en de mogelijkheid om met stress om te gaan.

Hoewel bedsharing in de VS veel voorkomt, 13% van de 8- tot 12-jarigen slaapt in het ouderlijk bed, zitten de ouders er in een spagaat. ‘Jongere kinderen worden heel vroeg onder druk gezet te presteren. Daardoor zijn ze thuis extra aanhankelijk en veel drukke ouders gebruiken de nacht om aan die behoefte aan intimiteit te voldoen’, verklaart Kate Roberts, een Amerikaans klinisch kinderpsycholoog, het samen slapen. Ze is kritisch over het fenomeen. ‘We verwachten dat kinderen in sommige opzichten heel zelfstandig zijn, maar in andere weer niet. Dat is psychologisch niet gezond.’ In samenlevingen waar samen slapen zo gewoon is, wordt ook overdag minder zelfstandigheid van een kind gevraagd, aldus Roberts over samen slapen met je kind.

Slaaptraining

Kortom, door samen te slapen wordt een kind te afhankelijk van je, zo is de aanname. Sommigen vinden zelfs dat je met samen slapen je kind misbruikt voor je eigen doeleinden, namelijk de behoefte aan intimiteit. Tegelijkertijd offer je als ouder je privacy op en cijfer je jezelf weg.

De Nemours Foundation, een Amerikaans instituut voor kindergeneeskunde, vindt dat je je kind aan een eigen bed en kamer moet laten wennen voordat het een half jaar oud is. Anders raakt het gewend aan samen slapen en creëer je scheidingsangst. Een kind hoort in zijn eigen bed en als het huilt, moet je het trainen (slaaptraining) zodat het went aan een eigen kamer. Bij deze tips over slaaptraining wordt zelfs aangeraden helemaal niet te reageren op huilen en schreeuwen en jezelf diezelfde nacht niet meer te laten zien.

Samen slapen is ook de vader met baby in armen

Maar uit onderzoek blijkt dat laten huilen helemaal niet goed is. Samen slapen is niet alleen goed voor je kind op korte termijn, maar heeft ook veel effect op het gedrag en welbevinden op de langere termijn: er is minder vaak sprake van emotionele- of gedragsproblemen, de kinderen zijn op latere leeftijd stressbestendiger, hebben meer zelfvertrouwen en kunnen beter met intimiteit omgaan.

Tips tegen wiegendood

Voorwaarde is dat gelet wordt op veiligheid, vooral als je samen met je baby in een bed slaapt. Met de juiste maatregelen, zoals niet roken en drinken, geen dekbed, knuffels of kussen, een aansluitend matras, voorkom je wiegendood. Wie op safe speelt, kiest voor een co-sleeper: een bedje dat je tegen je eigen bed aanschuift.

Een andere voorwaarde is dat door samen te slapen voldoet aan de behoeften van je kind en niet alleen of in de eerste plaats aan je eigen behoeften. Bij wie ligt het initiatief? Een alleenstaande ouder of een ouder van wie de partner regelmatig weg is, hoort samen slapen niet als remedie tegen eenzaamheid te gebruiken.

Ook moet je niet voor samen slapen kiezen, enkel en alleen omdat je kind anders niet kan slapen. Merk je dat je kind aan een eigen bed (en kamer) toe is, dan moet je daar gewoon voor gaan. Alleen in slaap vallen kan een kind leren. Verderop in deze blog geef ik je wat tips.

Tot wanneer doe je aan co-sleeping?

Overtuigd van de voordelen van samen slapen met je kind? Dan is de volgende vraag waarschijnlijk: tot wanneer ligt je kind bij jou in bed?
Daar wordt verschillend over gedacht.

Volgens kinderarts Nils Bergman van de University of Cape Town moeten kinderen in elk geval tot het derde jaar bij hun moeder in bed slapen. Soms gebeurt dat langer. Zo sprak ik tijdens een lezing over grenzen stellen een moeder wiens zoontje van zes nog bij haar in bed lag. Green Evelien vindt dat geen probleem. Zij merkt op dat ‘geen enkel zoogdier zijn kind apart legt als het gaat slapen’ en verwacht niet dat kinderen op hun achttiende nog bij hun ouders slapen.

Maar de pedagoge die de lezing gaf vond zes jaar veel te lang. ‘Als je natural parenting wilt toepassen, moet je niet alleen de zachte dingen, maar ook de harde kanten toepassen’, zei ze. Apen, zo vertelde ze, jagen hun kinderen het nest uit zodra die voor zichzelf kunnen zorgen. Doen ze dat niet, dan kan dat de moeder duur komen te staan. Zoals bij moeder Flo die door uitputting overleed toen zoon Flint maar niet van haar loskwam.

Samen slapen tijdens de adolescentie?

Hoe vertaal je dit apengedrag naar mensen die genetisch zo op primaten lijken? Op welke leeftijd is het beter voor moeder en kind apart te slapen en kan het kind – in emotionele zin – op zichzelf staan?

Ook apen doen aan samenslapen.

Op de website van het Center for Great Apes staat dat chimpansees een lange moeder-kindafhankelijkheidsperiode hebben. Moederaap zorgt vijf jaar lang voor haar kindjes die vervolgens nog een aantal jaren bij haar blijven om de zorg voor jongere broers en zussen met haar te delen, en zo te leren verzorgen. Er staat ook dat chimpansees in het wild 40 tot 50 jaar worden. Als je dit vertaalt naar mensen – die twee keer zo oud worden – is de Japanse traditie om kinderen tot soms wel 11 jaar bij hun ouders in bed te laten slapen eigenlijk helemaal niet gek.

Veel experts leggen de grens bij de adolescentie. ‘Voor kinderen die de puberteit naderen, kan samen slapen ongemakkelijk voelen. Het kan verwarrend zijn en soms zelfs ongepast’, zegt Cora Breuner, hoogleraar adolescenten geneeskunde in het kinderziekenhuis in Seattle op Redbookmag.com.

Kinderpsycholoog Kate Roberts legt de grens daarentegen bij 8 jaar. ‘Een kind moet onafhankelijk leren zijn zodat het kan deelnemen aan slaapfeestjes.’

Vanaf wanneer slaapt een kind in zijn eigen bed?

Hoe gaat dat als je kinderen hun gang laat gaan onder het mom van een goede hechting? Kiezen ze uiteindelijk zelf voor een eigen bed of moet je ze een zetje geven? Sommige ouders denken: als ze eenmaal in je bed slapen, gaan ze er nooit meer uit.

Maar er is nooit gedegen onderzoek gedaan naar de bereidwilligheid onder kinderen om het ouderlijk bed vrijwillig te verlaten. Over de praktijk wordt bovendien weinig gesproken. Hoe ouder het kind, hoe meer ouders zwijgen over de kinderen in hun bed. Er rust een taboe op en in de spagaat tussen intimiteit en zelfstandigheid weten ouders vaak niet wanneer en hoe ze hun kind in hun eigen bed moeten krijgen.

Green Jump eco bio fairtrade

De meeste gezinnen wachten het moment geduldig af. Voor hen gaat een fundament van veiligheid en nabijheid boven vroege onafhankelijkheid. Uit de mij bekende verhalen blijkt dat de meeste kinderen op ten duur uit eigen beweging naar een eigen bed verhuizen.

Lees meer hierover in ‘Vanaf wanneer slaapt je kind in zijn eigen bed?’

Tips om een kind alleen te laten slapen

Ik ben ervoor om samen met je een kind te slapen totdat het zelf aangeeft een eigen bed en/of kamer te willen. Als tussenoplossing kun je ook nog een eigen bed in jouw slaapkamer neerzetten. Mocht je kind in de puberteit komen en je merkt dat het niet de drempel over durft naar een eigen bed, dan kunnen de volgende tips helpen:

Uit logeren zonder stress

  • Bespreek met je kind het belang van zelfstandig kunnen slapen. Iedereen heeft meer ruimte en kinderen die alleen kunnen slapen kunnen zonder stress meedoen aan pyjamafeestjes en andere logeerpartijen. Oudere kinderen zullen zich waarschijnlijk overdag ook zekerder, want zelfstandiger, voelen.

Slaapfeestje waarbij kinderen samen slapen

Rust en regelmaat

  • Zorg voor een duidelijk slaapritueel.
  • Breng je kind op een vaste tijd naar bed.
  • Begin al een half uurtje voor bedtijd om rust in te bouwen. Doe geen wilde spelletjes meer.
  • Moeten er meerdere kinderen naar bed? Doe dat dan zo veel mogelijk om de beurt.
  • Zet een digitale klok in de buurt van het bed waarvan de cijfers oplichten in het donker. Spreek af dat je kind in bed blijft totdat het 7 uur is. Tenzij het ziek wordt of in paniek raakt natuurlijk.

Slaaptips voor bange kinderen

  • Een angstig kind kan worden gekalmeerd door rustgevende muziek of geluiden zoals het ruisen van de zee. Ook een leuk boek lezen kan angst verlichten. Ademhalingsoefeningen of ontspanningstechnieken kunnen ook rust brengen.
  • Leer de kinderen zelf-kalmerende strategieën die helpen voor en tijdens het slapen gaan. In plaats van simpelweg je kind te vertellen niet uit bed te komen, kun je het ook leren hoe het weer in slaap kan vallen. Door bijvoorbeeld in hun eigen bed hun ogen te sluiten en na te denken over iets leuks, bijvoorbeeld wat ze willen doen op hun verjaardag. Iets om over na te denken is een geweldig hulpmiddel om hen te helpen in slaap te komen.
  • Wanneer je kind ziek is of niet in slaap kan vallen na het zien van een enge film, kun je troosten in de slaapkamer zonder je kind uit te nodigen in jouw bed. Eventueel ga je erbij liggen op een luchtmatrasje.

Je kind belonen

  • Niet iedereen is voor belonen. En de beloning dat een kind steeds zelfstandiger wordt, is natuurlijk de grootste winst voor jouw kind. Toch kan het werken als je een stickersysteem hanteert waarbij je kind kan sparen voor nieuw speelgoed of een leuk uitje samen.

Als je consequent, rustig en vol vertrouwen bent, zou het moeten lukken om je kind in 1 à 2 maanden in een eigen bed te laten slapen.

Heb jij ervaring met samen slapen? Wil je ze met me delen? reageer dan hieronder of stel ze in de Facebookgroep van Ouders van Nature!

👉 Lees ook mijn blog ‘Tot wanneer slaapt je kind bij jouw in bed?’

Bronnen:
http://evolutionaryparenting.com/bed-sharing-and-co-sleeping-research-overview/
http://www.natuurlijkouderschap.org/de-voordelen-van-samen-slapen/
https://www.psychologytoday.com/blog/savvy-parenting/201403/the-impact-chronic-co-sleeping-older-child
http://www.huffingtonpost.com/dr-kate-roberts/the-dangers-of-cosleeping_b_7773538.html
http://www.webmd.com/parenting/features/getting-kids-to-sleep-in-their-own-beds#3

Foto's:
Familiebed door Ed Wolstenholme onder Creative Commons
Familie in bed door Barbora Bálková onder Creative Commons
Vader met baby door Karen Sheets de Gracia onder Creative Commons|
Aapjes door Bart Dubelaar onder Creative Commons
Slaapfeestje door Jolante van Hemert onder Creative Commons

 

45 gedachten over “Samen slapen: tot wanneer?”

  1. Hallo, ik ben Ena.
    Ik heb een 11-jarige zoon die de laatste tijd elke nacht bij mij in bed slaapt.
    Na de scheiding zijn we tijdelijk verhuisd naar een nieuw appartement, en hij had moeite om alleen te slapen. Hij wil het niet echt toegeven, maar ik denk dat hij bang is om alleen te slapen. Hij zou altijd zijn hoofd bedekken om in slaap te vallen en mij roepen, en proberen naar mijn bed te komen. Dus na verloop van tijd vond ik het makkelijker om hem bij mij te laten slapen dan elke nacht ruzie te maken. Maar ik moet toegeven dat ik het ook graag heb als hij bij mij slaapt. We knuffelen, en delen gewoon liefde. Hij vraagt altijd mijn hand voor dat hij in slaap valt. En op de een of andere manier denk ik altijd na over het feit dat ik misschien van deze gelegenheid gebruik moet maken, want later zal hij niet meer zo’n mama’s kindje zijn als hij in de puberteit komt. Ik weet niet of ik juist denk, maar dat is de situatie.
    Eigenlijk sliep hij al vanaf dat hij een baby was af en toe in ons bed. Vooral tijdens de borstvoedingsperiode. Er was een tijd dat mijn man en ik uit elkaar waren, dus sliep hij altijd bij mij. Toen we weer gingen samenwonen, probeerden we hem te laten wennen aan zijn eigen kamer, maar hij slaagde er toch af en toe in om naar ons bed te komen.
    Nu is het probleem nog ingewikkelder omdat ik binnenkort ga samenwonen met een nieuwe partner. Ik weet niet hoe ik met de situatie moet omgaan en hem zelfstandig kan laten worden en in zijn eigen kamer kan laten slapen. Hij wil echt dat we naar de geplande plek verhuizen en is enthousiast over zijn kamer, maar hij slaapt toch liever bij mij, zoals hij nu doet.
    Elk advies is welkom.
    Alvast bedankt.

    1. Hoi Ena, allereerst excuses dat mijn reactie en publicatie van je vraag lang op zich lieten wachten. De techniek…
      Dit is geen eenvoudige situatie. Ik begrijp jouw gedachten en gevoelens helemaal. Maar altijd staat het belang van het kind voorop. Daar ben je het wel mee eens denk ik. Hoeveel tijd heb je nog? Weet jouw vriend dat hij nu bij je slaapt? Daar zou ik eerlijk over zijn. Ik kan me voorstellen dat het voor je zoontje moeilijk is dat er ineens een man in huis is die niet zijn vader is. Je hoeft er hier niet op in te gaan, maar ik vraag me wel af of hij zijn eigen vader ziet en hoe goed hij jouw vriend kent. Dat bepaalt wel hoe deze verandering voor je zoon is.
      Zonder jouw vriend denk ik dat je je niet druk moet maken over het feit dat je zoon bij je slaapt. De ervaring leert dat kinderen op een gegeven moment zelf in hun eigen kamer willen. Ik zou niets forceren. Ook niet nu je vriend erbij komt. Hoe staat je vriend ertegenover?
      Je zou er wel met je zoon veel over moeten praten en vooral naar hem luisteren. Wat vindt hij ervan? Hoe ziet hij slapen in de toekomst? Hoe voelt hij zich over de situatie? Vertel dat er nog iemand is om wie je veel geeft: je vriend. Geef geen rangorde, maar zeg wel dat je vriend niet de plek van je zoon inneemt. Maar dat je wel met hem wilt slapen, dat dat is wat geliefden doen. Vraag je zoon waar hij dan zou willen liggen.
      Het is een kwestie van een middenweg vinden. Je kunt het volgende voorstellen: zou het schelen als er een extra matras in zijn kamer komt en jij bij hem ligt (in plaats van hij bij jou) totdat hij in slaap is gevallen? Met de belofte dat hij in de ochtend naar jullie toe mag komen? En ook in de nacht als hij wakker wordt en zich rottig voelt (laat dan in het midden waardoor, dit kan een droom zijn, zich eenzaam voelen, geef je zoon de ruimte te bepalen wanneer het echt niet gaat zonder concreet te benoemen in welke gevallen).
      Dat vereist veel begrip van je vriend. Maar je hebt al een concessie gedaan door je kind in de andere kamer te leggen (en jouw kind deed dit ook). Je kunt erop vertrouwen dat je niet eeuwig bij hem hoeft te liggen totdat hij in slaap valt, dat wordt vanzelf minder. laat je zoon het ritme bepalen. Hij moet jouw vertrouwen dat nu hij wat meer afstand heeft genomen op jouw verzoek hij niet versneld nog meer afstand moet nemen.
      Je zou daarnaast 1 nacht per week alsnog voor je zoon kunnen reserveren en beloven dat hij dan bij jullie in bed mag. Je vriend kan dan altijd besluiten ergens anders te gaan liggen. In het bed van je zoon misschien? Dan ruilen ze 1 nacht per week van plek. Het zou een aardig gebaar zijn van je vriend dat vertrouwen wekt bij je zoon.
      Het klinkt misschien allemaal als ongewoon, maar ik schreef het met in mijn achterhoofd het idee dat zoonlief niet opzij geschoven mag worden. Dat gevoel kan in deze situatie namelijk snel ontstaan. Kinderen zijn kwetsbaarder dan we denken, we gaan vaak te snel. Ik hoop dat jouw vriend begrip en liefde kan opbrengen voor jouw zoon. Vergeet de maatschappelijke normen en maak gewoonten en gedragingen vanuit liefde, die bij jullie passen en die recht doen aan wat jullie nodig hebben.
      Veel succes en geluk!

  2. Wij worden helemaal hopeloos van onze dochter. Ze is 8 jaar en heeft moeite met slapen. En als ze slaapt wordt ze elke nacht wakker rond 2u. Dit gaat al 2 maanden zo. Ze wilt tussen ons in liggen, maar we willen haar eigenlijk niet elke nacht tussen ons in. Ze zegt ook dat als ze door zeurt ze dan toch mag slapen bij ons. Is het uittesten of heeft ze het echt nodig bij ons te liggen?

    1. Hoi Sylvana, bedankt voor je bijdrage. Ik denk dat kinderen niet uittesten, ze spreken een behoefte uit. En als eerst wordt geweigerd en dan toch wordt toegegeven als je blijft zeuren, blijft ze dus zeuren, want dan wordt aan haar behoefte voldaan. Heel eerlijk dat ze uitlegt aan jullie hoe het werkt (met het risico dat door de openheid haar zeuren niet langer door jullie wordt beloond).

      Zulke flexibele grenzen zijn niet handig voor kinderen. Kinderen willen duidelijkheid. Impliciet vraagt ze daar ook om door het proces te benoemen. Waarschijnlijk is het beter een grens te trekken waar iedereen mee kan leven. Waarbij recht wordt gedaan aan haar behoefte aan nabijheid en jullie behoefte aan privacy. Wees niet bang dat samenslapen voor altijd is. Op een gegeven moment willen vrijwel alle kinderen een eigen plek, ook tijdens het slapen. Zoals je leest in het artikel heeft het emotioneel veel voordelen voor kinderen om toe te geven aan de behoefte aan nabijheid. Is het een idee om een aanschuifbed erbij te zetten? Of voor te stellen bij haar te gaan liggen in haar bed totdat ze slaap? Dan kan in jullie kamer (los bed of aanschuifbed) of in haar eigen kamer.

      Vragen waarom ze graag bij jullie ligt, geeft haar de ruimte om haar emoties onder woorden te brengen. Trek wat ze vertelt niet meteen in twijfel, zodat ze leert dat wat ze voelt en zegt ertoe doet en dat ernaar wordt geluisterd. Je hoeft er niet eens veel op terug te zeggen, maar het feit dat ze serieus wordt genomen en ernaar wordt gehandeld doet al veel met haar zelfvertrouwen en haar vertrouwen in jullie.

      Ik hoop dat jullie een modus vinden waarbij wordt tegemoet gekomen aan de behoeften van jullie allemaal. Dat is dan misschien niet tussen jullie in, maar misschien wel ernaast of in dezelfde kamer. En misschien tegen een van jullie aan totdat ze slaapt.

      Mocht je na enige tijd willen laten weten hoe het gaat, onder deze blog of in de Facebookgroep van Ouders van Nature, dan is dat fijn!

  3. Hallo,
    Mijn dochter is 10 jaar. Al die tijd heeft ze in mijn week bij mij in bed geslapen. Bij de papa slaapt ze in eigen bed, in eigen kamer zonder problemen.
    Ik merk bij mijn dochter signalen op dat ze hier ook in eigen bed wil slapen. Geen enkel probleem voor mij, maar het lukt haar voor geen meter. Ze zit gekneld tussen groot willen zijn en dicht bij mama.
    We praten hier heel openlijk over en zijn samen actief op zoek naar oplossingen… alle tips zijn welkom!

    1. Wat fijn dat je dit deelt en mooi dat jullie hierover kunnen praten. Wat heeft ze nodig om alleen te kunnen slapen? Een overgangsfase moet kunnen vind ik. Stimuleren is goed, maar ze mag de tijd nemen. Het is niet erg als ze in haar eigen bed ligt en toch naar jou wil. Dat houdt meestal vanzelf op. Als je haar daarin vrij kunt laten zonder drang, zonder oordelen (ook door haarzelf), blijft ze vanzelf als ze dat nodig vindt in haar eigen bed. Het is niet gek dat ze zich verschillend gedraagt bij beide ouders. De relatie met beide ouders is ook anders. Rustig aan, zou ik zeggen.

  4. Onze dochter van 6,5 slaapt geregeld bij ons in bed. Zeker als papa met de nacht werkt komt ze bij mij in het grote bed slapen. 1 keer per week. Ik vind het super gezellig maar veel mensen keuren het af dus nu was ik aan het googlen of het kwaad kon. Ik dacht dat het helemaal ok was maar nu twijfel ik toch. Ze lijkt ook afhankelijker te worden als ze meer bij ons/mij ligt.

    1. Hi Valeri, fijn dat je reageert. Afhankelijkheid is niet slecht. Onze kinderen zijn van ons afhankelijk, ook emotioneel. Ze willen warmte en geborgenheid en hoe meer ze dat krijgen, hoe sterker en zelfstandiger ze uiteindelijk worden, zo wijst onderzoek uit. Als je de linkjes in deze en de andere blogs over samenslapen op Ouders van Nature leest, kun je dat zelf nalezen.

      Dus laat mensen maar praten. Er is gedegen onderzoek naar gedaan en daaruit blijkt dat je het goede doet. En ga ook op je gevoel af. Heb je zelf het idee dat het schadelijk voor haar is?

      In onze maatschappij staat zelfstandigheid van kinderen voorop. En natuurlijk is dat belangrijk, maar hoe zelfstandig moeten kinderen zijn als ze 6.5 zijn? En is het zelfstandig genoeg als ze hun brood kunnen smeren en veters kunnen strikken? Of wordt ook verlangd dat ze ‘s nachts zonder warmte en geborgenheid kunnen? En waarom dan? Vaak verlangen wij emotioneel meer dan de kinderen zelf kunnen opbrengen en dan wat goed voor ze is. Daar schrijf ik over. Zodat kinderen in geborgenheid en nabijheid worden begeleid naar volwassenheid. Omdat ik denk – en uit onderzoek dus blijkt – dat ze dan veel steviger in het leven staan dan wanneer ze dat moeten missen, omdat wij denken dat ze er sterk door worden als we ze dat onthouden.

      Emotioneel zelfstandig word je in vertrouwen en door aanmoediging en ondersteuning. In welke zin wordt jouw dochter afhankelijker? Zou dat een andere oorzaak kunnen hebben?

  5. Hoi ik ben moeder van een 7 jarige en na de scheiding slaapt onze zoon dan bij zn vader in bed, en als hij bij mij is wil hij ook bij mij slapen in bed . Dit gebeurde voor de scheiding ook en toen worstelden we al met het zelf in slaap vallen en in eigen bed. Nu heb ik een nieuwe relatie en merk ik dat dit (weer) een probleem dreigt te worden voor mijn privacy en eigen tijd in relatie. Hoe doen andere volwassenen dit? Houd je avond dan gewoon op en heb je nooit meer een avond samen als volwassenen? Dit is moeilijk voor me want ik mis het om tijd met mijn partner te hebben na een lange dag.

    1. Hoi Anna, dank voor je reactie. Je kunt de vraag ook altijd stellen in de Facebookgroep van Ouders van Nature. Ik begrijp het als je niet in detail wilt treden, maar slaap je zodra je zoon naar bed gaat bij hem? Gaat hij niet eerder naar bed? Of wil hij niet alleen en wil hij graag dat je even bij hem ligt? Als dat zo is, zal hij er echt vroeg in moeten, wil je daarna nog een avond samen hebben. Je begrijpt al dat ik er voorstander van ben om samen te slapen als het kind dat nodig heeft. Die worsteling zou ik dus laten varen. Accepteren en de omstandigheden dusdanig inkleden dat je kind zich happy voelt en je zelf ook tijd overhoudt. Water bij de wijn doen, lijkt me onvermijdelijk. Het gevoel van geborgenheid acht ik zo essentieel dat daar andere zaken tijdelijk voor op de tweede plaats komen. Misschien is het mogelijk de tijd overdag (in het weekend) van elkaar te genieten? Een extra bed in de slaapkamer, is dat een idee? Als je zoon daar niet wil slapen, maar bij jullie wil liggen, kunnen jullie daar altijd nog naartoe verhuizen zodra hij slaapt 😉 om later weer zachtjes terug te bewegen.

  6. Hoi Ik ben Fleur ik ben 14 jaar en slaap al sinds baby bij mijn moeder in bed!
    Mijn vader is vrachtwagen chauffeur en als hij niet thuis is, slaap ik samen met mijn moeder, dat is meestal 4 nachten, soms 5, wij hebben ook 3 ingerichte slaapkamers 1 voor mij alleen met een 1 persoons bed waar ik slaap als mijn vader thuis is,1 waar mijn moeder en vader slapen in een 2 persoons bed en we hebben nog een 3de slaapkamer, die is van mijn moeder en mij, daar slapen we samen in een 2 persoons bed, ik kan best wel alleen slapen en dat doe ik ook wel veel maar als mijn vader niet thuis is vinden mijn moeder en ik het ook heerlijk om lekker bij elkaar te liggen en slapen, ik merk gewoon dat het totaal anders is dan alleen slapen, als im alleen slaap heb ik wel een lekker warm bed en slaap ik ook erg lekker maar als ik samen met mijn moeder in bed slaap is het net even iets knusser en geborgen merk dan ook dat ik langer slaap en niet zo vroeg wakker ben dan als ik alleen slaap en het is gewoon gezelliger we hebben op die kamer ook tv en een game computer en het is ook heerlijk om dan als het slecht weer is s’avonds lekker vroeg naar bed te gaan samen en dan tv liggen kijken beetje kletsen gamen, en ik heb het gevoel dat onze band hechter/closer is dan wat ik zie bij mijn vriendinnen en de band tussen hun en hun moeders, ik durf ook meer aan mijn moeder te vertellen en te vragen bijvoorbeeld, en durf ook met haar te praten over gevoelens, iets wat ik niet zo snel zou doen als ik alleen zou slapen.

    Ik kwam toevallig deze site tegen om dat ik googelde of er ook andere jongeren samen met hun ouders slapen, dat gebeurt volgens mij totaal niet of nauwelijks , kan niets vinden zo 123, in mijn omgeving weten sommige mensen en vriendinnen wel dat ik samen met mijn moeder in 1 bed slaap en samen ook 1 slaapkamer hebben, maar die vinden het maar raar reageren soms met afkeur, terwijl dit in het buitenland wel vaker gebeurt als ik het zo mag geloven via google, en is het in sommige landen selfs strafbaar als je kinderen onder de 16 alleen op 1 kamer laat slapen.

    1. Hoi Fleur, dankjewel voor je eerlijke verhaal! Sterk van je dat je het vertelt aan anderen terwijl die negatief reageren op samen slapen met je moeder. Zolang jij overdag een zelfstandige meid bent en zelfs ‘s nachts best alleen kunt slapen, lijkt me dit niet problematisch. Je vindt het gezellig en je moeder ook. Nik mis met wat wederzijdse genegenheid lijkt me zo.
      De scheidslijn ligt voor mij bij dwang en schade. Volgens mij is dat hier niet aan de orde.
      Weet je wel zeker dat je het wilt vertellen aan anderen als ze zo negatief doen? Je mag sommige dingen best voor jezelf houden (hoeft natuurlijk niet als je het graag deelt, maar dan moet je je keuze voor samenslapen wel steeds uitleggen misschien. Doodvermoeiend!).
      Fijn dat je zo’n goede band hebt met je moeder. De nabijheid ‘s nachts zal vast een rol spelen. gewoon doen waar jullie je lekker bij voelen. Je hebt een eigen kamer waar je ook slaapt, dus die mogelijkheid is er. Een gezonde situatie lijkt me. (De TV en spelcomputer zou ik dan wel weer uit de slaapkamer verbannen, ook vanwege de elektrische straling die je zo in de slaapkamer krijgt.
      Je zegt: in sommige landen zelfs strafbaar als je kinderen onder de 16 alleen op 1 kamer laat slapen. Dát vind ik heel bijzonder! Ik heb het gegoogeld, maar kan daar niets over vinden. Mocht je het tegenkomen, wil je het me mailen of hieronder plaatsen?

  7. sarina bennion

    hallo.. vraagje… ik doe al van nature aan samenslapen alleen lijkt het bijna niet meer haalbaar… ik heb een dochter van 8 die ondertussen alleen slaapt en een zoontje van bijna een jaar… ik moet er ongeveer een uur bij liggen en tegenwoordig word hij een kwartier later alsnog wakker waarna ik er weer een half uur moet bij liggen ( en hoe doen anderen dat qua veiligheid dat ze niet vh bed afvallen) ondertussen heeft mijn dochter ook aandacht en liefde nodig maar ik ben vaak zo bezig met naast de kleinste te ligge. dat zij enorm lang op me moet wachten en zich tekortgedaan voelt. ik weet niet hoe deze op te lossen… ook overdag zou het handig zijn om er niet zo ongelofelijk lang over te doen. 7 van de 10 keer ben ik heel de avond naast mn zoontje aan het liggen voordat ik dan zelf ook maar naar bed ga… grjts

    1. Hallo Sarina, wat ongelooflijk mooi dat je toegeeft aan de behoefte van je kinderen, maar wat ben je er zo veel tijd aan kwijt hè… Als ik met je meedenk, komt ik op de volgende ideeën:

      Kunnen ze misschien op dezelfde kamer slapen? Je dochter bij jullie (familiebed) of in een eigen bed op dezelfde kamer? Of wil je dochter op haar eigen kamer slapen? Op die manier zou je bij beiden tegelijk kunnen zijn. Een eigen kamer kan natuurlijk ook zonder er te slapen. Het een sluit het ander niet uit. Doe wat werkt.

      Is het mogelijk dat je je aandacht eerst op je dochter richt (voorlezen, erbij liggen op een matje of in een stoel) terwijl je zoontje bij je is? Misschien valt hij dan ondertussen in slaap zodat je vervolgens hem in bed kunt liggen en je daarna iets anders kunt gaan doen?

      Zou je hem kunnen dragen in een doek? Vaak vallen kinderen dan vanzelf in slaap, waarna je hem kunt ‘wegleggen’ totdat je er zelf bij gaat liggen (hoe deed je dat met je dochter toen ze zo klein was?).

      Is het mogelijk dat hij in eerste instantie in een wagen in slaap valt bij jou in de buurt waarna je hem in bed legt? Dan is hij dichtbij jou en hoef jij niet al vroeg naar de slaapkamer. Eventueel verplaats je hem pas als jij ook daadwerkelijk naar bed gaat. Op die manier is hij gerust gesteld omdat je er naast ligt – als hij daarbij wakker wordt – waardoor hij waarschijnlijk al snel weer in slaap valt.

      Wat het uit bed rollen betreft: je kunt een verhoging maken aan de zijkant van het bed d.m.v. een plank, er een stoel naast zetten die niet verschuift of het bed tegen de muur plaatsen. Ook kun je overwegen het matras op de grond te leggen.

  8. Ons kind van 21 maanden slaapt in eigen bedje op eigen kamer tot hij wakker wordt, dan komt hij zelf naar ons toe en blijft de rest van de nacht bij ons. Dit doen we zo sinds 18 maanden, daarvoor stond zijn bedje in onze kamer. Hij lijkt het nu prima te vinden. Om in slaap te vallen is het wel nodig dat 1 van ons naast hem ligt. Dus wurmen wij ons iedere keer in dat peuterbedje. Nu ben ik zwanger van de tweede en lijkt mij deze methode tzt niet meer zo handig (waar laat ik de baby wanneer ik bij hem lig…?). Sinds gister zijn we daarom gestopt met naast hem liggen. We blijven er wel bij, naast zijn bedje. Maar ik vind het heftig, veel huilen, klimt uit bed en klampt zich aan me vast en het duurt zeker een uur voordat hij slaapt. Ik twijfel of we dit moeten blijven proberen. Heb je tips voor ons? En hoe doen andere ouders dit met meerdere kinderen?

    1. Beste Eline,

      Bedankt voor je reactie. Ik vroeg me even af, passen jullie in een peuterbed? Je peuter is nog geen 2 jaar en blijkbaar heeft hij nog behoefte aan jullie aanwezigheid. Ik ben ervoor daaraan gehoor te geven. Ik kan me voorstellen dat je niet meer in het peuterbed klimt. Maar is het een idee om hem in jullie bed te nemen totdat hij slaapt en hem dan in het peuterbed te leggen?
      Waar slaapt de baby als deze er is? Elke ouder richt het anders in, maar misschien is het een idee om het peuterbed bij jullie op de kamer te leggen en een cosleeper voor de baby? Dat geeft misschien heel veel rust en dat is wat iedereen nodig heeft.
      Er zijn ook ouders die 1 heel groot gezinsbed maken voor iedereen bij elkaar. Maar misschien gaat jou dat te ver. Ik zou voor nu een modus vinden die past bij jullie peuter, waar hij zich rustig bij voelt. Je hebt niets aan een peuter die overstuur is met een baby erbij. Als je een goede manier hebt gevonden, kun je nadenken over de slaapplaats van de baby. Het blijven persoonlijke keuzes. Maar een oplossing waarbij kinderen tevreden en gerust zijn, vind ik het allerbelangrijkste.
      Je kunt je vraag ook stellen in de Facebookgroep van Ouders van Nature.

      1. Hallo, mijn dochter is 3,5j en slaapt altijd tussen mijn man en mij in ons bed zelf vind ik dit geen probleem maar mijn man wel. Hij vind dat veel kinderen alleen slapen zij dan ook. We hebben sinds kort haar bed tegen dat van ons geschoven zodat ze toch dicht bij ons ligt en in eigen bed zou slapen maar helaas. Sindsdien slaapt ze heel ontustig en word veel wakker en kruipt zo tr bij mij in bed tussen ons in ze houd mij dan ook de hele tijd vast tot ze weer in diepe slaap valt. Dit weekend had ze koortsblazen van oververmoeidheid dus heb ze terug laten slapen tussen mijn man en ik zodat ze slaap kon inhalen. Ikzelf merk dat ze heel graag die geborgheid heeft. Zelf weet ik niet goed moet ik blijven doorzetten en zeggen dat ze in haar eigen bed moet of haar zelf laten kiezen?

        1. Hoi Inez, wat fijn dat je dit aan ons toevertrouwt. Twee ouders met verschillende wensen en een kind dat ertussen ligt… haar behoeften staan voorop lijkt mij. Is er een tussenweg? Kan je dochter aan jouw kant slapen zodat jij in het midden ligt? Met eventueel iets (plank, kastje) aan de zijkant zodat ze er niet uitvalt. Ze is nog heel jong en het is lastig uitleggen waarom, maar misschien kun je zeggen dat haar vader ruimte nodig heeft? Vervolgens kun je – niet te snel, half jaar? – de stap nemen om haar in haar bed te laten slapen tegen dat van jullie aan. Een volgende stap kan zijn: eigen bed in jullie kamer, niet meer tegen het bed aan.
          Maar eerlijk gezegd zou ik haar zelf het tempo laten bepalen. Zelf laten beslissen wanneer ze in een eigen bed wil. Ik zou in elk geval wel haar kamer inrichten mèt bed, zodat die plek er altijd is als zijzelf de behoefte voelt daarheen te gaan. Dat ze er niet slaapt, dat geeft niet. geloof me, op een gegeven moment doen vrijwel alle kinderen dat uit zichzelf. Kan jaren duren, maar je kunt hier lezen hoe goed het is voor kinderen om bij hun ouders te mogen slapen.
          Ik zou om je man wat te ontzien zelf in het midden gaan liggen. Misschien kun je vragen of hij de blogs op deze website leest over samen slapen? Want zijn visie is niet per se het beste voor het kind. Mocht hij graag wat meer privacy willen met jou, dan hoop ik dat jullie dat op andere momenten kunnen hebben. Ik wens jullie het allerbeste en ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

  9. Mijn dochter van 7 slaapt heel graag samen. Desondanks ze de eerste jaren altijd alleen sliep. Tot jaar of 2 3. Hoe meer het echte leven begon. De zelfstandigheid. Hoe meer behoefte ze kreeg om bij me te zijn. Heb veel geprobeerd. Maar het werd zo ellendig. Dat ik bij jaar ben gaan liggen. Soms slaap ik met er en soms bij mijn partner. Maar die snurkt ontzettend. Dus slaap veel met dochter samen. Ik vindt belangrijkst ze gelukkig zijn. En zeg altijd. Mamma slaapt overal. Mijn huidige partner is niet der eigenlijke vader. Hij vindt het niet fijn om samen met mij en mijn dochter te slapen. Dat begrijp ik ook wel. Maar dat maakt het wel lastiger voor mijn dochter. Omdat ze er graag bij kruipt. Had ik de regel smorgens als ze dan wakker werd aan mijn kant mag komen ligge. En savonds als ze gaat slapen lig ik vaak een uurtje bij der in Of wel langer. Raar vindt ik het niet. Ik zelf vindt het heel gezellig.

    1. ‘Mama slaapt overal.’Wat klinkt dat ontzettend lief! Soms is het lastig als het niet allemaal samen gaat en je moet schipperen. Je moet erg creatief zijn om het dan iedereen naar de zin te maken. En dat komt allemaal op jouw schouders neer. Mooi hoor, hoe jij probeert oplossingen te vinden die voor iedereen werken en natuurlijk niet in de laatste plaats je dochter. Zij heeft je nodig, is immers nog een kind. Respect!

  10. Omdat ik een behoorlijk zware zwangerschap heb gehad, heb ik veel hulp gehad van mijn moeder. Haar aanwezigheid (ook ‘s nachts) maakte dat ik erop vertrouwde dat ze me wakker zou maken als er iets met mijn zoontje aan de hand was. Ik merkte dat ik veel vaster sliep dan ik van mezelf gewend was. Hem bij mij in bed laten slapen durfde ik dan ook niet. Hij viel wel bij mij op de borst in slaap en ging dan naar zijn eigen bedje direct naast mijn bed. Of lekker slapen in de draagzak terwijl ik op de bank zat. Ik had immers niet de fysieke kracht om dan nog iets te ondernemen. Nu is hij 10 maanden oud en slaapt nog steeds bij mij op de kamer. In eerste instantie vanuit praktisch oogpunt. Het gaat met mij nog steeds niet helemaal lekker en als hij ‘s nachts huilt moet ik niet heel mijn appartement door moeten voor ik bij hem kan zijn. Nu ben ik er direct en slaapt hij meestal zo weer door. Hij wil gewoon even voelen dat ik er nog ben. In de middag slaapt hij soms op zijn eigen kamertje maar ik merk dat hij dan minder goed slaapt. Op het kinderdagverblijf valt hij pas in slaap als er een ander kindje ook ligt te slapen. Het geluid van iemand anders voelt dus blijkbaar heel vertrouwd. In mijn omgeving hoor ik vaak dat het vreemd gevonden wordt dat hij op mijn kamer slaapt. Maar voor ons werkt dat zo het beste.

    1. Hoi Sandra, bedankt voor je reactie! Ik persoonlijk vind het vreemd dat kinderen alleen slapen. In de meeste landen gebeurt dat niet, zoals je in mijn andere blogs over samen slapen kunt lezen (zoek in de zoekfuncte op Samen slapen). Logisch, de mens is een kuddedier. Fantastisch dat je je eigen weg hierin kiest. Je kind geeft het zelf al aan. Hij slaapt beter als er iemand om hem heen is. Voor kleine kinderen zijn dat toch de ouders, vaak de moeder, die als beschermend en verzorgend wordt ervaren. Lees maar eens die andere blogs, of misschien heb je dat al gedaan. Daarin staat genoeg wetenschappelijk bewijs waaruit blijkt dat samen slapen beter is voor kinderen. Mocht je dat nodig hebben, want je kunt natuurlijk ook goed naar je kindje kijken: is het tevreden? Slaapt het goed? En de meningen van anderen of heersende norm maar links laten liggen.
      De Facebookgroep van Ouders van Nature is trouwens een plek waar je gelijkgestemden kunt vinden. Het is altijd fijn je te omringen met ouders die begrijpen waar je mee bezig bent.
      Sterkte en geniet van je kind! 🙂

  11. Onze zoon wordt bijna 5 en slaapt bij mij in bed. Hij gaat om 19u slapen in ons bed en als ik naar bed ga kruip ik erbij.
    Mijn vriend (zijn vader) slaapt in een andere kamer.
    Op deze manier slapen we alle drie het fijnst.
    Ik snurk. Mijn vriend kan daar absoluut niet tegen.
    Onze zoon heeft er geen last van. Hij vindt het gewoon heerlijk om bij me te slapen maar kan ook in zijn eigen bed op zijn eigen kamer slapen.
    Wij vinden het nu prima zo.

    1. Een oplossing dus waar iedereen zich happy bij voelt, wat mooi! Bedankt voor je reactie, die een steun kan zijn voor ouders die worstelen met de vraag of wat zij en hun kinderen willen eigenlijk wel ‘normaal’ is.

    2. Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees :-)) Hier hetzelfde. Maar dan is het mijn man die snurkt. En slaap ik niet met één, maar met twee kinderen in bed (tweeling van 5 jaar oud). Hier werkt voor ons alle vier perfect zo. Iedereen slaapt nu goed! Mijn gevoel zegt me dat mijn dochters zich juist sterker, veiliger en zelfverzekerder voelen doordat ze ‘s nachts bij mama (en tweelingzus dus) slapen. Maar ook hier schreeuwen we het niet van de daken, omdat veel mensen een oordeel hebben. Ik heb geen zin mezelf te moeten verdedigen.

      1. Wat fijn die herkenning! In mijn andere blog over samen slapen, zie https://oudersvannature.nl/slapen-met-je-kinderen-is-gezond/ , haal ik verschillend onderzoek aan waaruit blijkt dat samen slapen inderdaad goed is voor het zelfvertrouwen. Dus jouw gevoel klopt wel. En ik kan me goed voorstellen dat je voor je houdt dat je samen slaapt. Het zou niet moeten (zoals je leest in diezelfde blog is samen slapen in veel andere landen heel gewoon), maar het scheelt veel uitleggen en energie die je beter in jezelf en je kinderen kunt steken.

  12. Toch fijn om te horen dat we niet zo gek bezig zijn, onze dochter van bijna 3 slaapt ook bij ons in bed. Als we het al vertellen, krijgen we bakken met kritiek over ons heen. Vooral ik als mama word daar wel eens onzeker over. Ik zelf heb er geen probleem mee, we slapen er allemaal beter door. Ook wij hebben geprobeerd onze dochter in haar eigen bedje te laten slapen, met een hoop gekrijs tot gevolg, dat lijkt mij ook geen goede bedoelung. Zo bedankt voor uw artikel

    1. Beste Erna, wat fijn te horen dat je je eigen aanpak volgt en doet waarvan je ziet dat je dochtertje er wel bij vaart. Daar gaat het om. Ook fijn dat je iets aan deze blog hebt gehad. Daar schrijf ik uiteindelijk voor 😉 Het is soms lastig je eigen plan te trekken, mensen in je omgeving weten het soms beter. Kritiek leveren is natuurlijk ook snel gedaan. Mijn advies is je te omringen met mensen die jouw visie op opvoeden delen. In het dagelijks leven of online. Succes en veel geluk!

  13. Samen slapen zijn we helemaal mee eens . Maar hoe doen jullie het? Gaan jullie samen met jullie kindjes te bed . Of hoe doen jullie dit ?

    1. Hoi Jeroen, wat fijn dat je conventies opzij zet en doet wat goed voelt voor je kind. Je kunt bij je kind gaan liggen totdat het slaapt en dan wegsneaken. Dat vind ik een goede manier. Soms lastig als je zelf in slaap valt, vervolgens 2.00 uur wakker wordt en de lampen branden nog, hond moet uit, afwas moet gedaan worden… Misschien kun je de vraag stellen in de community? http://bit.ly/2mvmXxh Daar kunnen leden op elkaar reageren. En misschien krijg je hier nog een reactie van een lezer. Ik zal eens rondvragen.

  14. Hallo, Mijn dochter is 8 jaar. Kom uit een langdurige jarenlang durende (v)echtscheiding met alle gevolgen van dien. Nu verblijft mijn dochter geregeld bij mij. Ze wilt enkel alleen bij mij slapen. Vaak probeer ik het bij max 1 nacht te houden, dat in het weekend en niet doordeweeks. Echter blijft ze van alles proberen. S’nachts als zodra ze wakker wordt, alsnog in mijn bed kruipen etc. Of als ik haar naar dr eigen bed heb gebracht, denkend dat ze lief ligt te slapen. Op het moment dat ik zelf naar bed ga, slaapt ze weer in mijn bed. Dat of smorgens veel te vroeg komt ze ook in mn bed kruipen. Haar snachts naar dr eigen kamer brengen wordt direct huilen/drama. Ik snap dat ze bij mij veiligheid, geborgenheid zoekt want er is een onrustige periode geweest. Note: Bij haar moeder slaapt ze nooit in bed, mag nooit en gebeurde ook nooit. Hoe lang kan/mag dit nog duren en kan ik dit toelaten?

    1. Beste Frances, omdat ik merkte dat mijn antwoord wel heel uitgebreid werd, heb ik er maar een blog van gemaakt. Zie //oudersvannature.nl/samen-slapen-na-echtscheiding/. Ik hoop dat je hiermee iets bent geholpen.

  15. Het was fijn om jou stuk te lezen. Het geeft mij steun en rust. Van het gehuil raakt de baby alleen maar gestresst en wij ook. Separaart van elkaar slapen Voelt vooral voor mij niet goed. En de draagdoek is ook zo’n mooie uitvinding.

    1. Wat fijn dat je iets aan mijn blog hebt Johanna! Dat is precies de bedoeling. Ik doe graag dingen op gevoel, maar vind het ook prettig mijn visie te onderbouwen. Als lezers vervolgens steun hebben aan mijn blog, ben ik blij. De draagdoek is inderdaad geweldig! Je moet er fysiek wel fit genoeg voor zijn en dat is helaas niet altijd het geval na de bevalling. Bij mij werd het te zwaar toen mijn kindje groter werd. Maar toen was de basis al gelegd.

  16. Ik ben in Indonesie geboren en mijn middagslaapjes deed ik altijd met neefjes en nichtjes. We deden dit tijdens de basisschooltijd. Het was altijd zo gezellig. Soms luisterden we naar de regen waarna we in slaap vielen. Mijn kind van 5 slaapt nog steeds naast me. Tot wanneer? Daar komen wij wel uit.

    1. Dat klinkt heel gezellig inderdaad Sandra! Ik denk dat als je eraan gewend bent je best met meerdere kinderen kunt slapen. Je kind kiest volgens mij vanzelf voor een eigen bed op een gegeven moment. Je kunt het ook alvast klaarzetten, zodat de mogelijkheid er in elk geval is.

  17. Ivonne van Buuren

    Mooi om te lezen dit! Heb ik het toch goed gedaan door gewoon mijn gevoel te volgen. Mijn dochters zijn nu al wat ouder en uitgegroeid tot empathische, gevoelige personen. Wat mij opviel en nog steeds is de teneur om in NL kinderen ‘af te harden’. Het zit diep in onze traditie geworteld en wordt als normaal ervaren. Dus in de thuissituatie het kind laten huilen als het gekoesterd wil worden. Daarna op de kinderdagverblijven lekker snel wennen en de moeder gaat de deur uit met de opmerking ‘het stopt zodra jij weg bent’. In de creche van mijn oudste dochter stond een jongetje een jaar lang bij het raampje te wachten op mijn mama. Ook op de basisschool weer flink aan de slag met als 4-jarige de verplichting op meteen hele dagen te draaien en de wentijd zoveel mogelijk te beperken. Dat ging in Zweden waar wij woonden wel heel anders! Baby’s onder een jaar komen daar zowiezo niet in een kinderdagverblijf. Daarna wordt een lange periode voor het wennen genomen, die begint met op de 3e dag een uurtje zonder ouders enzovoort, gaat het mis, wordt het teruggedraaid. Mijn jongste dochter vond het er zo leuk, dat ze vaak niet mee naar huis wilde. Als je ook zag wat voor activiteiten er werden gedaan, zo stimulerend! Daar verbleekt NL bij met vaak vooral de nodige verzorging en zo weinig mogelijk personeel. Toen wij hier terugkwamen viel het verschil me erg op. En dat het afharden=beschadigen van kinderen hier nog zo gangbaar is, is verbazingwekkend.

    1. Bedankt voor je commentaar Ivonne. Ik kan me helemaal vinden in de Zweedse manier en verbaas me er ook over dat het hier zo anders gaat en denk dat meer landen het op de ‘Nederlandse’ manier doen. Ik zie aan de kinderen dat ze zich daar niet prettig bij voelen.

  18. Wat ben ik blij dit artikel tegen te komen! Heel informatief en soms zó fijn om te voelen dat je niet de enige bent in je ‘softe aanpak’…

    Wat ik me nu afvraag: hoe doen ouders die ‘s nachts met hun kind slapen het overdag? Hier in Nederland én in de rest van de wereld… Ons dotje van acht maanden slaapt heerlijk tegen ons aan, maar vindt het vreselijk in haar bedje. We gunnen het haar zo om ook overdag lekker rustig te slapen-in de draagdoek werkt goed maar slaapt ze vaak maar kort.

    1. Beste Willemijn, ik had het bedje overdag altijd dichtbij me – als ik niet de energie of ruimte had mijn kind te dragen. Door mijn nabijheid viel mijn kind gemakkelijk in slaap. Zo mogelijk ging ik erbij liggen. Mijn gastouder droeg mijn kindje veel, daarnaast sliep het helaas daar wel op een apart kamertje. Wel samen met andere kindjes waardoor het inslapen gemakkelijker ging. Ik zal je vraag eens uitzetten op Facebook.

      1. Jen Neupane

        Beste Willemijn,
        Mijn dochtertje is nu 22 maanden. Als ik thuis ben slaapt ze nog steeds in de drager op mijn buik. Voorheen, dat ze kleiner en lichter was kon ik nog wel rondlopen, allerlei dingen doen. Nu lukt dat niet meer, dus plof ik op de bank en kijk ik tv, lees ik een studie boek, zit ik achter mijn laptop (met ouderwetse internetkabel ivm stralingsbescherming), of schommel ik in de schommel stoel en rust ik wat.
        Als ik aan het werk ben (PT), gaat ze naar een gastouder/onthaalmoeder. Daar slaapt ze in een bedje in een eigen slaapzak, met knuffel en tetradoek die naar mij ruikt. Maar de onthaalmoeder vergeet dat ook wel eens en dan toch slaapt ze goed.
        Wij zijn tzt mijn zwangerschap verhuisd omdat we geen kinderkamer hadden. Nu wel, maar deze wordt nog steeds niet gebruikt door mijn dochtertje. Wel door mijn moeder als die langskomt, ze woont ver, dus ideaal een logeerkamer.
        Nu gaan we weer verhuizen, hebben dan 3 slaapkamers. Mijn man zei laatst: voor de slaapkamers hoeven we het niet te doen, want ze blijft de komende 2 jaar toch nog wel bij ons slapen.
        Mijn man komt uit Nepal, ik heb daar ook gewoond. Daar is het heel normaal dat kinderen tot 4 jaar borstvoeding “drinken” en in klein behuisde gezinnen slapen de jongste of “nakomertjes” tot 7 jaar bij Papa en mama. Dat laatste is meer uitzondering op regel tegenwoordig. Maar komt zeker voor! Overdag dragen de moeders de kinderen of leggen het in een hangmatje. (Mijn man doet dit ook als ik in het weekend of avond werk). In Nepal leef je vaak met familie in huis, dus je (schoon)zus en (schoon)moeder, tantes en nichten die in de buurt wonen houden ook geregeld je kindje bij hen op schoot in kleermakers zit of wiegen het in slaap.
        In de meeste Aziatische landen gaat het soort gelijk op.
        Succes met het uitzoeken wat voor jullie werkt als gezin en met de mogelijkheden die je hebt. Volg vooral je gevoel, en bepaal met je Moederhart wat aansluit. Je intuïtie zit altijd wel goed, als je dit toelaat.

        1. Bedankt voor je reactie Jen. Gek hè, dat het bij de gastouder goed gaat, ondanks dat ze in een eigen bedje slapen. Ik denk dat ze er ook veel meer indrukken opdoen dan thuis en mogelijk dus vermoeider zijn. Wat een mooie ervaring deed je op in Nepal!

          1. Bedankt voor jullie reacties! Ik vind het een heel mooie ervaring dat we steeds meer op gevoel doen, vaak tegen het beeld in dat blijkbaar ergens in mijn hoofd is gekomen…
            Ik ga eens op zoek naar zo’n hangmat je!

  19. Mooi uitgebreid artikel!
    Jammer dat je weggaat bij Drakepit!
    Onze dochter Rosa van 6 maanden wordt ‘s avonds laat door papa in haar eigen bedje gelegd die staat naast ons bed. ‘s Ochtends heel vroeg komt ze weer bij ons. Overdag tukt ze of in de draagdoek tijdens een wandeling of op ons bed. We zijn zelf erg tevreden met hoe het gaat. Er liggen nu vijf kindjes boven te slapen en ik kom even lekker bij in de luie stoel beneden. Het jongste opvangkindje van 10 maanden heeft meer moeite met in slaap vallen, dus daar blijf ik geduldig naast zitten terwijl ik zijn handje vasthoudt. Gemiddeld duurt dit 10 minuten.
    Voordat Rosa kwam liet ik kinderen nog weleens een poosje alleen huilen in bed, maar dat kan ik nu echt niet meer. Ik heb het ooit zo aangeleerd, maar ben volledig terug gekomen van deze regel. Ik geloof zelfs dat het schadelijk is.
    Veel geluk bij het nieuwe gastouderbureau!
    Groetjes Irene van Het kleine huis

    1. Dankjewel Irene! Ja, ik zal Drakepit missen. Huilen is inderdaad schadelijk. Mooi dat je die regel nu verwerpt. Helaas laten nog veel ouders hun kinderen huilen, ik hoor ze soms als ik ‘s avonds langs de huizen loop. Als mijn hart dan al pijn doet, hoe moet dat voor die moeders zijn?
      Alleen laten slapen kan natuurlijk wel, je moet alleen goed kijken hoe je kind zich eronder voelt. En ik denk dat een bedje in de buurt van het ouderlijk bed een hele mooie oplossing is. Rosa ruikte en hoort jullie en weet dat jullie heel dichtbij zijn.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Winkelwagen
Don`t copy text!
Scroll naar boven